Çocuk terapisi, çocukların duygusal, davranışsal ve gelişimsel zorluklarla başa çıkmalarına yardımcı olmak amacıyla uzmanlar tarafından uygulanan psikolojik destek ve tedavi süreçleridir. Oyun terapisi, konuşma terapisi, bilişsel davranışçı terapi gibi çeşitli yöntemleri içerir ve çocuğun yaşına, gelişim düzeyine ve ihtiyaçlarına göre şekillenir. Amacı, çocukların sağlıklı bir şekilde büyümelerini, potansiyellerini gerçekleştirmelerini ve karşılaştıkları sorunların üstesinden gelmelerini sağlamaktır.

Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB), sosyal iletişim ve etkileşimde zorluklar, sınırlı ve tekrarlayıcı davranış kalıpları ile karakterize edilen bir nörogelişimsel farklılıktır. Belirtileri bireyden bireye büyük farklılıklar gösterebilir. Erken tanı ve yoğun özel eğitim, otizmli bireylerin sosyal, iletişimsel ve davranışsal becerilerini geliştirmelerinde kritik öneme sahiptir.

Ekran maruziyeti, çocukların ve gençlerin televizyon, tablet, akıllı telefon, bilgisayar gibi dijital cihazlara ve bunların içeriklerine (oyun, video, sosyal medya vb.) ne kadar süreyle ve hangi kalitede maruz kaldığını ifade eder. Aşırı veya kontrolsüz ekran maruziyeti, uyku düzeni bozuklukları, dikkat dağınıklığı, sosyal beceri eksiklikleri, göz sağlığı sorunları ve bağımlılık gibi birçok olumsuz etkiye yol açabilir. Bu nedenle yaşa uygun ve sınırlı kullanım önemlidir.

Çocuklarda ilaç kullanımı, genellikle psikiyatrik veya nörogelişimsel sorunların (örn. DEHB, anksiyete, depresyon) tedavisinde bir hekim kontrolünde, dikkatli bir şekilde uygulanan farmakolojik müdahaleleri ifade eder. İlaç tedavisi genellikle terapi ve diğer destekleyici yaklaşımlarla birlikte multidisipliner bir tedavi planının parçasıdır. Çocuklarda ilaç kullanım kararı, potansiyel faydalar ve riskler dikkatlice değerlendirilerek, çocuk psikiyatristi tarafından verilmelidir.

Down sendromu, genetik bir farklılık olup, 21. kromozomun fazladan bir kopyasının bulunmasından kaynaklanır. Bu durum, bireylerde öğrenme güçlükleri, fiziksel özelliklerde farklılıklar ve bazı sağlık sorunlarına yol açabilir. Down sendromlu bireylerin yaşam kalitesini artırmak için erken eğitim, fizyoterapi, konuşma terapisi ve diğer gelişimsel destekler büyük önem taşır.

Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), dikkatini sürdürmede zorluk, aşırı hareketlilik (hiperaktivite) ve dürtüsellik ile karakterize edilen bir nörogelişimsel durumdur. Çocukluk çağında başlayan ve akademik başarıyı, sosyal ilişkileri ve günlük işlevselliği etkileyebilen bu durumun yönetimi, genellikle ilaç tedavisi, davranışsal terapi ve eğitimsel desteklerin birleşimini içerir.

Duyusal problemler veya Duyusal İşlemleme Bozukluğu (DİB), beynin çevreden gelen duyusal bilgileri (dokunma, hareket, ses, ışık, tat, koku) doğru bir şekilde algılama, organize etme ve yorumlamada güçlük yaşaması durumudur. Bu durum, çocukların çevrelerine aşırı duyarlı veya yetersiz tepki vermelerine neden olabilir ve günlük yaşam aktivitelerini, öğrenmelerini ve sosyal etkileşimlerini olumsuz etkileyebilir. Ergoterapi ve duyusal entegrasyon terapisi gibi yaklaşımlarla desteklenir.

Özgül Öğrenme Güçlüğü (ÖÖG), zeka düzeyi normal veya normalin üzerinde olmasına rağmen, okuma (disleksi), yazma (disgrafi) veya matematik (diskalkuli) gibi belirli akademik becerilerde beklenen düzeyin altında kalma durumudur. Bu durum, geleneksel öğrenme yöntemlerinden faydalanamama ve özel eğitim yaklaşımlarına ihtiyaç duyma ile karakterizedir. Erken tanı ve bireyselleştirilmiş eğitim programları ile başarı sağlanabilir.

Davranış bozuklukları, çocukların ve ergenlerin yaşına ve gelişim düzeyine uygun olmayan, sosyal kuralları ve başkalarının haklarını ihlal eden, tekrarlayıcı ve sürekli olumsuz davranışlar sergilemesi durumudur. Saldırganlık, kurallara uymama, yalan söyleme, çalma, okuldan kaçma gibi belirtiler gösterebilir. Altta yatan nedenlerin belirlenmesi ve psikolojik danışmanlık, aile terapisi veya davranışsal terapi gibi yaklaşımlarla ele alınması önemlidir.

Özgüven gelişimi, çocuğun kendini değerli, yetenekli ve yeterli hissetmesi, kendi kararlarına güvenmesi ve zorluklar karşısında yılmaması sürecidir. Sağlıklı özgüven, çocuğun sosyal, duygusal ve akademik başarısında kritik rol oynar. Aile içi destek, olumlu geri bildirimler, başarı deneyimleri ve güvenli bir ortam sunma gibi faktörler özgüven gelişimini destekler.